ஞாயிறு, 10 ஜூன், 2012
புலியாய் எழுந்து வாடா….
கவிதை
புயலடிக்கும் தேசத்தில் பூவல்ல- நீ
புலியாய் எழுந்து வாடா
எதிர்வரும் தடைகளை
உடைத்து நீயும் புறப்பட்டு வாடா
விலகிடு இருளே விலகிடு
விடியலின் கதிருக்கு வழிவிடு
எரிமலையும் விலகும் – உன்
மூச்சில் தூள் பறக்கும்
காலத்தை கையிலே கட்டு – உன்
கால்களில் வேகத்தைப் பூட்டு
துணிவினை விழியில் சுமந்து – துயரத்தின்
தூரத்தை நீ கடக்க வேண்டும்
நெற்றியிலே திலகத்தை இட்டு
வானத்தில் விண்மீனை முட்டு
காயங்கள் எல்லாம்
வாழ்வின் கோலங்களே
சாபங்கள் கூட – வரலாறு
தந்த பாடங்களே
கால விளக்கினை
ஒரு போதும் காற்றடித்து
அணைப்பதில்லையே
முன்னேறத் துணிந்து விட்டால்
துணைக்கு வர
சூரியன் மறுப்பதில்லையே
வா வா தோழா
வசந்தம் உன்னை அழைக்கிறது
வானவில்லில் மேகம் – உனக்காய்
பாதை விரிக்கிறது
நெஞ்சிலே தீ சுமந்து
உறுதியெடு தோழா
வெல்வோம் வெல்வோமென
இலட்சிய கருவேந்தி வாடா…
இதற்கு குழுசேர்:
கருத்துரைகளை இடு (Atom)
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக